Technisch werkplan voor O9
Profiel van een O9 trainer-coach
Een goede O9-coach is in de eerste plaats een goede begeleider die op de hoogte is van de specifieke kenmerken voor deze leeftijd. Hij straalt rust en vriendelijkheid uit en heeft erg veel geduld. Het directe wedstrijdresultaat is voor hem volstrekt van ondergeschikt belang.
Tijdens trainingen beseft hij dat deze kinderen geen behoefte hebben aan uitgebreide tekst en uitleg, maar dat het vooral belangrijk is om zelf het goede voorbeeld te geven.
Een goede O9-coach speelt, zeker bij het kiezen van de oefenvormen en het coachen, in op de rijke fantasiewereld van zijn spelers.
Tips voor de O9 trainer-coach
1. Stel nieuwe O9 op hun gemak door uitleg te geven van nieuwe materialen, speelveld, accommodatie en gewoonten in de club. Ga er daarbij vanuit dat één keer vertellen voldoende is.
2. Laat O9 vragen stellen en stel steeds vragen aan het kind. Door twee richting communicatie ontstaat er goed contact en een hechte band. Dat laatste is immers de basis voor een fijne kennismaking met het voetballen.
3. Leef met de kinderen mee! Probeer je te verplaatsen in de wereld van het kind.
4. Geef zelden of nooit straf! Straf heeft vaak een schrikeffect dat op het moment zelf kan werken. Echter, op lange termijn heeft regelmatig straffen een averechtse werking; kinderen kunnen bang worden, de leider niet leuk meer vinden, noch het voetballen en kunnen daardoor zelfs stoppen. Belonen wat het kind goed doet is vaak effectiever dan straffen wat het kind fout doet. Positief denken en formuleren!
5. Streef naar een goed contact met de ouders. Ouders kunnen vaak goede informatie geven over de achtergronden van het gedrag van hun kinderen.Een goed contact met de ouders levert dikwijls een positieve houding op ten opzichte van de vereniging die het kind overneemt.
Concrete aandachtspunten bij de training
Het leren beheersen van de bal staat centraal in deze fase. De trainingen moeten vooral gezien worden als een spel-uur (speelplezier) dat bij voorkeur door of onder supervisie van opgeleide deskundigen wordt geleid.
Enkele belangrijke uitgangspunten:
1. Breng een vaste structuur aan tijdens het instructiegedeelte van de training. De spelers moeten de trainer-coach en de demonstratie goed kunnen zien. Beperk je tot één of hoogstens twee aandachtspunten en maak gebruik van kernwoorden. Realiseer je dat de informatie in een later stadium weer herhaald moet worden.
2. Begin niet met de instructie als er nog deelnemers aan het spelen zijn. Het komt nogal eens voor dat de uitleg van de volgende oefeningen begint, voordat de deelnemers klaar zijn. Zij moeten dan een ander vragen wat de bedoeling is, hetgeen weer leidt tot problemen bij de uitvoering.
3. Als een beweging net is uitgevoerd, zijn kinderen in deze leeftijd nog steeds in hun beleving van die beweging. Haal ze dus eerst ook mentaal uit de oefening voordat je met de nieuwe instructie begint. Laat daarbij geen ‘afleiders’ binnen handbereik van de deelnemers. Een bal of een pion nodigen uit tot het spelen in plaats van opletten.
4. Voordoen en nadoen blijft een essentieel kenmerk van instructie geven. Aangezien het kind erg is ingesteld op het concreet waarnemen, werkt een plaatje vaak beter dan een praatje! Laat het niet bij een keer voordoen, O9 zien niet alles in één keer. Na een paar keer voordoen, begrijpen ze pas de bedoeling.
5. Het accent moet liggen op een brede bewegingsscholing met behulp van speelse, doelgerichte oefenvormen. Met dat laatste wordt bedoeld: het gebruik van speelse bewegingsvormen, die een voorbereiding zijn op de latere techniek. Het doel ligt in het ontwikkelen van bewegingsgevoel. Kies bewegingsactiviteiten waarbij iedereen tegelijk actief is. Wachten past zeker niet bij deze leeftijdsgroep. Immers, een voetbalsituatie daagt uit.
6. Breng voldoende variatie aan in de bewegingsactiviteiten. Een kind van deze leeftijd vindt het saai om steeds weer hetzelfde te doen, tenzij hij echt speelt. Kleine variaties in de organisatie (een andere loopweg, andere partijen) en in bewegingsvormen kunnen motivatie weer snel doen toenemen.
7. Bij het voetballen van de O9 mag nog niet het accent gelegd worden op tactiek en doelgerichte samenwerking. Dat druist namelijk in tegen de natuur van het kind op die leeftijd. Kies voor eenvoudige spelletjes met zeer weinig regels. Het doel is scoren en daar moet ook tijdens de trainingsactiviteiten het accent op liggen.
8. Bij het spelen van de tweedejaars O9 ontstaat de wedijver en dus automatisch de behoefte aan afspraken: hierdoor wordt vergelijken mogelijk (regels).
9. Het spel blijft het karakter dragen van spelen: winst en verlies zijn wel belangrijk, maar symbolisch: ‘het blijft maar een spel’. Het is wel ernstig gemeend (afspraken) maar geen bittere ernst. De spelsfeer moet aanwezig zijn, anders heeft verder spelen geen zin.
10. Wissel regelmatig de samenstelling van groepen tijdens de spelvormen en dat geldt ook voor de plaats of taak binnen een spelvorm. Het is nog veel te vroeg voor specialisme.
11. Zowel tijdens de spelvormen als in de wedstrijden dient de leiding te functioneren als spelleider en niet als scheidsrechter.
12. Voor de (bescheiden) aandacht voor de eenvoudige basistechnieken geldt: voor elke O9 een eigen bal.
13. Het belangrijkste uitgangspunt bij de O9 is leren door spelen! Geef de kinderen daar ook de ruimte voor, bij voorkeur in kleine groepen. O9 moeten zelf onderzoeken naar oplossingen: kauw als jeugdtrainer dus niet alles voor! Spelcreativiteit ontwikkelen kost wel veel tijd, maar kent uiteindelijk een hoog rendement.
14. Het balgevoel is nog zwak.
• Balgevoel ontwikkelen door te laten ontdekken wat een bal doet bij rollen / stuiten
• Overwinnen van angst voor de bal
• Maximale hoeveelheid balcontacten
• Veel individueel spelen met een bal
• Kleine partijen (1:1>2:2>3:3)
15. Wedstrijden moeten gezien worden als partijtjes, waarbij plezier het allerbelangrijkste is en niet veel (geen) aandacht (zou) (moeten) worden besteed aan het competitie element.
16. Coachen op ‘technische’ uitvoering van onder andere traptechniek en aan/meenemen in eenvoudige situaties.
17. Bij betere tweedejaars: voorzichtig aangeven van de goede veldbezetting, met als doel ‘kluitjesvoetbal’ te voorkomen.
• 4:4 in de basisvorm als trainingsvorm
• 7:7 bij (competitie) wedstrijden
Spelconcepten bij de O9
De spelers zijn balgericht. Daarom dient de begeleiding bij en vooral rond wedstrijden zich bijna uitsluitend te richten op het spel bij balbezit. Vanuit de belevingswereld van deze kinderen heeft balbezit tegenstander nog weinig of geen betekenis. Ze weten vaak niet eens wie de tegenstander is. Wat ze wel begrijpen, is dat ze de bal moeten afpakken als ze die niet hebben, want ze doen er alles voor om de bal te hebben.
Eigenlijk is de hele speelwijze van de O9 terug te brengen tot 4 kernbegrippen:
• Pingelen: hoe kan de bal beschermd worden tegen afpakkers?
• Lummelen: hoe kan voetballend de bal langs een tegenstander naar een medespeler gespeeld worden? (samenspel)
• Mikken: hoe kan voetballend een doel geraakt worden?
• Scoren: hoe kan voetballend de bal langs de keeper in een doel gespeeld worden?
Met behulp van deze indeling zijn vrij makkelijk allerlei voetbalsituaties te creëren. Gebruik daarbij veel hulpmiddelen (pionnen, doeltjes, ballen, paaltjes. Natuurlijk kunnen de verschillende speelgebieden gecombineerd worden, en op den duur is dat ook zeker de bedoeling, maar het accent kan maar op één gebied
tegelijk liggen, omdat anders de verwarring voor spelers te groot wordt. En dat zou de logische opbouw voor hen verstoren, dat gaat ten koste van het proces.
JOP VV BALK 2019-2023
